узае́мны, -ая, -ае.

Які праяўляецца ў адносінах адзін да аднаго.

Узаемнае давер’е.

У. ўплыў.

|| наз. узае́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узае́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узае́мны узае́мная узае́мнае узае́мныя
Р. узае́мнага узае́мнай
узае́мнае		 узае́мнага узае́мных
Д. узае́мнаму узае́мнай узае́мнаму узае́мным
В. узае́мны (неадуш.)
узае́мнага (адуш.)		 узае́мную узае́мнае узае́мныя (неадуш.)
узае́мных (адуш.)
Т. узае́мным узае́мнай
узае́мнаю		 узае́мным узае́мнымі
М. узае́мным узае́мнай узае́мным узае́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узае́мны взаи́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узае́мны, ‑ая, ‑ае.

Які праяўляецца ў адносінах адзін да аднаго. Узаемная дапамога. Узаемны ўплыў. Узаемнае давер’е. □ Васіль .. не вельмі паважаў лесніка. Ужо даўно ляжаў між імі чорны цень узаемнай нянавісці. Колас. Узаемная прыязнь, правераная і загартованая ў агні, стварала шчыльную баявую сям’ю. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взаи́мный узае́мны;

взаи́мный зало́г грам. узае́мны стан;

взаи́мное понима́ние узае́мнае разуме́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обою́дный узае́мны;

обою́дное согла́сие узае́мная зго́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узаема...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: узаемны, узаемна, напрыклад: узаемадапамога, узаемадзеянне, узаемакантроль, узаемапранікненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

1. кім-чым з кім. Рабіць узаемны абмен, абменьвацца.

М. кнігамі.

2. Замяшчаць адзін аднаго, зменьвацца.

У камандзе мяняюцца трэнеры.

3. Рабіцца іншым, зменьвацца.

Надвор’е мяняецца.

|| зак. памяня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. ме́на, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Мяккае збліжэнне і злучэнне касмічных лятальных апаратаў на арбіце. Узаемны пошук, прычальванне і стыкоўка апаратаў выконваліся па камандзе з Цэнтра кіравання налётам і з дапамогай бартавой аўтаматыкі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаемаабумо́ўленасць, ‑і, ж.

Узаемная абумоўленасць з’яў, узаемны ўплыў адных з’яў на другія. Узаемаабумоўленасць з’яў у прыродзе і грамадстве. □ Падаючы ва ўзаемасувязі і ва ўзаемаабумоўленасці з’явы і падзеі, літаратар, паводле А. М. Горкага, павінен узнімацца да шырокіх абагульненняў. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)