угнае́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. угнае́нне угнае́нні
Р. угнае́ння угнае́нняў
Д. угнае́нню угнае́нням
В. угнае́нне угнае́нні
Т. угнае́ннем угнае́ннямі
М. угнае́нні угнае́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угнае́нне, -я, н.

1. гл. угнаіць.

2. мн. -і, -яў. Рэчыва, якое ўносіцца ў глебу для павелічэння ўраджаю.

Мінеральныя, арганічныя ўгнаенні.

Вывозіць у. на палі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угнае́нне ср., в разн. знач. удобре́ние;

право́дзіць у. палёў — проводи́ть удобре́ние поле́й;

аргані́чныя ўгнае́нні — органи́ческие удобре́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угнае́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угнойваць — угнаіць.

2. Рэчыва, якое ўносіцца ў глебу для павелічэння ўраджаю. Мінеральныя ўгнаенні. Зялёныя ўгнаенні. □ Штучнае ўгнаенне зааралі ў глебу разам з гноем. Ермаловіч. Калгаснікі спяшаюцца вывезці на поле як мага больш угнаення, пакуль не папсавалася дарога. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угнаі́ць, угнаю́, угно́іш, угно́іць; угно́ены; зак., што.

Павысіць пажыўныя ўласцівасці (глебы) унясеннем якога-н. рэчыва.

У. агарод.

|| незак. угно́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. угнае́нне, -я, н. і угно́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарфагно́й, -ю, м.

Сумесь торфу і гною як угнаенне.

|| прым. тарфагно́йны, -ая, -ае.

Тарфагнойная сумесь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапрэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.

Сапрэць поўнасцю.

Угнаенне перапрэла.

|| незак. пераправа́ць, -а́е.

|| наз. пераправа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азотабактэры́н, ‑у, м.

Угнаенне, якое мае ў сабе азотабактэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарфагно́й, ‑ю, м.

Сумесь торфу і гною як угнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

торф, -у, м.

Шчыльная маса, якая ўтварылася з рэшткаў перагніўшых балотных раслін, выкарыстоўваецца як паліва, угнаенне і для розных тэхнічных мэт.

|| прым. тарфяны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)