уве́нчваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што. Ушаноўваць вянком, лаўрамі.

У. чэмпіёна лаўровым вянком.

2. што. Тое, што і вянчаць (у 2 знач.).

|| зак. увянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.).

|| наз. уве́нчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уве́нчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уве́нчваю уве́нчваем
2-я ас. уве́нчваеш уве́нчваеце
3-я ас. уве́нчвае уве́нчваюць
Прошлы час
м. уве́нчваў уве́нчвалі
ж. уве́нчвала
н. уве́нчвала
Загадны лад
2-я ас. уве́нчвай уве́нчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уве́нчваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уве́нчваць несов., в разн. знач. уве́нчивать; см. увянча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да увянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увянча́ць гл. вянчаць, увенчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уве́нчивать несов. уве́нчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́нчвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да увянчацца.

2. Зал. да увенчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уве́нчвацца несов., возвр., страд. уве́нчиваться; см. увянча́цца, уве́нчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

венча́ть

1. сов. и несов. (короновать) ист. каранава́ць, вянча́ць;

2. сов., перен. увянча́ць;

3. несов. (соединять церковным браком) вянча́ць;

4. перен. уве́нчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)