ува́жыць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ува́жу |
ува́жым |
| 2-я ас. |
ува́жыш |
ува́жыце |
| 3-я ас. |
ува́жыць |
ува́жаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ува́жыў |
ува́жылі |
| ж. |
ува́жыла |
| н. |
ува́жыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ува́ж |
ува́жце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ува́жыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ува́жыць, -жу, -жыш, -жыць; зак.
1. што. Выканаць, прызнаўшы абгрунтаваным.
У. чыю-н. просьбу.
2. каго (што). Аказаць каму-н. павагу, выканаўшы яго жаданне.
У. старога чалавека.
3. каму. Зрабіць уступку, прыняўшы пад увагу што-н.
Яму нельга не ў., ён старэйшы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ува́жыць сов.
1. (отнестись со вниманием) ува́жить;
у. про́сьбу — ува́жить про́сьбу;
2. (сделать уступку) уступи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ува́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.
1. каго-што. Аднесціся з увагай да чаго‑н., выканаць, здзейсніць што‑н. Мы ўважылі .. настойлівую просьбу [вартаўніка] і купілі яму .. бескурковую іжаўскую дубальтоўку. Брыль.
2. каго-што. Аказаць каму‑н. павагу, праявіць увагу да каго‑н. [Дзед Мікола:] — А ў мінулым годзе ведаеце, што прыдумалі? — Хто? — запытаў я. — Людзі нашага сяла. Юбілей мне наладзілі, уважылі старога на сямідзесятым годзе. Скрыпка. Як ні ўпіралася Поля, а прысесці да стала прыйшлося — трэба было ўважыць гасцей. Арочка. Дзед Дзяніс падтрымаў .. [маці]: не адведаць суседа, не ўважыць ласкай такую радасць, як прыход са службы, нягожа... Мележ. // каму. Зрабіць што‑н. у знак павагі, увагі. Не паслухаць старшыню сельсавета Хацяноўскі не мог, а ўважыць яму — не надта і ведаў як. Кулакоўскі.
3. каму. Зрабіць уступку, прыняўшы пад увагу што‑н.; уступіць. [Пан:] — Я табе тады на беднасць тваю ўважыў і на паслугу тваю, а ты што ж гэта? Галавач. [Васіліса:] Я ж цябе ведаю, ты яму не саступіш і ён табе не ўважыць. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зва́жыць², -жу, -жыш, -жыць; зак., каму (разм.).
Зрабіць уступку, уважыць.
Умей з. малодшаму.
|| незак. зважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ува́жаны ува́женный; см. ува́жыць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ува́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад уважыць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ува́жить сов.
1. (принять во внимание) ува́жыць, прыня́ць пад ува́гу;
2. (оказать уважение) разг. ува́жыць, вы́казаць пава́гу.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уступіць, саступіць, уважыць
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
зва́жыць 1, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.
Вызначыць вагу каго‑, чаго‑н. з дапамогай вагаў; узважыць. Зважыць муку. // Адважыць пэўную колькасць чаго‑н. Зважыць паўкілаграма цукру.
зва́жыць 2, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.
Разм. Зрабіць уступку каму‑н.; уважыць. Умей зважыць старэйшаму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)