убрукава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. убрукава́ны убрукава́ная убрукава́нае убрукава́ныя
Р. убрукава́нага убрукава́най
убрукава́нае		 убрукава́нага убрукава́ных
Д. убрукава́наму убрукава́най убрукава́наму убрукава́ным
В. убрукава́ны (неадуш.)
убрукава́нага (адуш.)		 убрукава́ную убрукава́нае убрукава́ныя (неадуш.)
убрукава́ных (адуш.)
Т. убрукава́ным убрукава́най
убрукава́наю		 убрукава́ным убрукава́нымі
М. убрукава́ным убрукава́най убрукава́ным убрукава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убрукава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. убрукава́ны убрукава́ная убрукава́нае убрукава́ныя
Р. убрукава́нага убрукава́най
убрукава́нае		 убрукава́нага убрукава́ных
Д. убрукава́наму убрукава́най убрукава́наму убрукава́ным
В. убрукава́ны (неадуш.)
убрукава́нага (адуш.)		 убрукава́ную убрукава́нае убрукава́ныя (неадуш.)
убрукава́ных (адуш.)
Т. убрукава́ным убрукава́най
убрукава́наю		 убрукава́ным убрукава́нымі
М. убрукава́ным убрукава́най убрукава́ным убрукава́ных

Кароткая форма: убрукава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убрукава́ны разг. умощённый, вы́мощенный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убрукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад убрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убруко́ваны, см. убрукава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)