убо́гі, -ая, -ае.

1. Надта бедны, жабрацкі.

Убогая хаціна.

Убогая душа (перан.).

2. Які мае калецтва, фізічны недахоп (разм.).

Пышная душа ва ўбогім целе (прыказка). Падышла ўбогая (наз.).

|| наз. убо́гасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убо́гі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. убо́гі убо́гая убо́гае убо́гія
Р. убо́гага убо́гай
убо́гае		 убо́гага убо́гіх
Д. убо́гаму убо́гай убо́гаму убо́гім
В. убо́гі (неадуш.)
убо́гага (адуш.)		 убо́гую убо́гае убо́гія (неадуш.)
убо́гіх (адуш.)
Т. убо́гім убо́гай
убо́гаю		 убо́гім убо́гімі
М. убо́гім убо́гай убо́гім убо́гіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убо́гі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. убо́гі убо́гія
Р. убо́гага убо́гіх
Д. убо́гаму убо́гім
В. убо́гага убо́гіх
Т. убо́гім убо́гімі
М. убо́гім убо́гіх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убо́гі

1. убо́гий, ни́щий; бе́дный;

2. (очень малый) убо́гий, ни́щенский, мизе́рный; ску́дный, бе́дный;

~гія сро́дкі — убо́гие (ни́щенские, мизе́рные) сре́дства;

3. (достойный жалости) убо́гий, жа́лкий;

у. вы́гляд — убо́гий (жа́лкий) вид;

4. (малосодержательный) убо́гий, ничто́жный;

у. спекта́кль — убо́гий (ничто́жный) спекта́кль;

5. в знач. сущ. убо́гий, ни́щий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убо́гі, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца ў беднасці, бедны. Зімняя ночка. Стужа ў полі. Вецер сярдзіты гудзе... К вёсцы ўбогай ціха, паволі Хтось незнаёмы ідзе. Чарот. Калісьці гэта быў убогі шляхецкі засценак. С. Александровіч. // Які сведчыць аб беднасці; уласцівы бедняку. Аднойчы, прыгнаўшы з пашы карову, Антон убачыў у сваёй убогай хаціне двух салдат. Сабаленка. Адкупнік агледзеў убогі хатні скарб, скрывіўся. Якімовіч.

2. Разм. Які мае калецтва, фізічны недахоп. Пышная душа ва ўбогім целе. Прыказка. / у знач. наз. убо́гі, ‑ага, м.; убо́гая, ‑ай, ж. [Андржаяка:] Па дарозе я спаткаў Ці то ўбогую, ці проста багамолку. Клімковіч.

3. Нязначны (па аб’ёму, колькасці); небагаты. Убогія сродкі. □ Хмары, балоты... Над збожжам убогім Вецер гуляе на волі. Багдановіч. // Недасканалы, прымітыўны. Убогая тэхніка. // Пазбаўлены раскошы і ўпрыгожанняў; просты. Паўлюк нёс аднекуль з запечча маленькую ўбогую газовачку. Зарэцкі. // Варты жалю. [Валодзя:] — Бачыш, які ў .. [вёскі] цяпер убогі выгляд. А глянула б ты перад вайной на яе з гэтага ўзгорка! Стаяла цэлая града дубоў. Федасеенка.

4. Бедны па зместу. Убогі спектакль. Убогая фантазія. // Абмежаваны духоўна. Слухайце музыку .. Прымайце яе праз свае ўяўленні, праз вобразы свайго жыцця!.. Толькі злыя і ўбогія душы ніколі не спазнаюць музыку. Вітка. Які мізэрны і ўбогі Той недалёкі чалавек, Што цягне да сваёй бярлогі Набыткі розныя ўвесь век. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захуда́лый заняпа́лы, убо́гі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убо́гий

1. прил. убо́гі;

2. сущ. убо́гі, -гага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ни́щенский

1. жабра́цкі, жабра́чы; убо́гі, старцо́ўскі;

2. перен. жабра́чы; (убогий) убо́гі; (ничтожный) мізэ́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мізэ́рны, -ая, -ае.

1. Вельмі малы, нязначны.

М. тэрмін.

Мізэрныя інтарэсы.

2. Схуднелы, худы, чэзлы.

Мізэрнае дзіця.

Мізэрныя расліны.

3. перан. Несамавіты на выгляд, убогі.

Ля ганка стаяў м. чалавек.

|| наз. мізэ́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́дный бе́дны, мізэ́рны, заняпа́лы, убо́гі; (недостаточный) скупы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)