ты́п

‘мадэль; разнавіднасць і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ты́п ты́пы
Р. ты́пу ты́паў
Д. ты́пу ты́пам
В. ты́п ты́пы
Т. ты́пам ты́памі
М. ты́пе ты́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рознаскланя́льны, -ая, -ае.

У граматыцы: такі, які сумяшчае ў адной парадыгме розныя тыпы скланення (пра назоўнікі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ты́п

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ты́п ты́пы
Р. ты́па ты́паў
Д. ты́пу ты́пам
В. ты́па ты́паў
Т. ты́пам ты́памі
М. ты́пе ты́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэрапла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Скульптура з воску.

[Ад лац. cera — воск і слова пластыка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экле́ктыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Кніжн. Тое, што і эклектызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навелі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж., зб.

Жанр навелы ​1. Беларуская навелістыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіно́птыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Навука аб надвор’і і яго прагназіраванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рытмапла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Сістэма фізічных практыкаванняў для ўсебаковага гарманічнага развіцця цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гумары́стыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

1. Сукупнасць гумарыстычных мастацкіх твораў. Эстрадная гумарыстыка.

2. Разм. Што-небудзь смешнае, камічнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквана́ўтыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Спец. Навука, якая займаецца вывучэннем магчымасцей доўгага знаходжання чалавека ў моры пад вадой.

[Ад лац. aqua — вада і грэч. nautes — які плавае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)