Verbum

ка́ртынг, -а, м.

Гонкі на аўтамабілях тыпу карт як від спорту.

рознатыпо́вы, -ая, -ае.

Розны, не аднаго тыпу.

Рознатыповыя сказы.

|| наз. рознатыпо́васць, -і, ж.

асабня́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Добраўпарадкаваны дом гарадскога тыпу, прызначаны для адной сям’і.

кішла́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Паселішча вясковага тыпу ў Сярэдняй Азіі.

|| прым. кішла́чны, -ая, -ае.

палу́ндра, выкл.

Вокрык, які перасцерагае аб небяспецы (першапачаткова ў маракоў і пажарных: папярэджанне тыпу «беражыся — падае зверху»).

ста́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Нерухомая частка электрычнай машыны ротарнага тыпу.

|| прым. ста́тарны, -ая, -ае.

мястэ́чка, -а, мн. -і, -чак, н. (уст.).

Пасёлак гарадскога тыпу.

М.

Любча.

|| прым. местачко́вы, -ая, -ае.

М. жыхар.

смугля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Смуглая жанчына, дзяўчына.

Гэта была с. ўсходняга тыпу.