тупаце́ць, -пачу́, -паці́ш, -паці́ць; -паці́м, -паціце́, -паця́ць; -паці́; незак.
1. Часта і моцна тупаць нагамі пры хадзьбе, бегу і пад.
2. Часта стукаць, тупаць нагамі аб падлогу, зямлю.
|| наз. тупаце́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тупаце́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тупачу́ |
тупаці́м |
| 2-я ас. |
тупаці́ш |
тупаціце́ |
| 3-я ас. |
тупаці́ць |
тупаця́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
тупаце́ў |
тупаце́лі |
| ж. |
тупаце́ла |
| н. |
тупаце́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
тупаці́ |
тупаці́це |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тупаце́ць несов. топота́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тупаце́ць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; незак.
1. Часта і моцна тупаць нагамі пры хадзьбе, бегу і пад. Калі цямнела,.. [вожык] выбірайся з кардоннай скрыпкі, дзе ўнучка зрабіла яму пасцель, тупацеў па пакоі, тыцкаўся лычыкам у сподак. Даніленка.
2. Часта стукаць, тупаць нагамі аб падлогу, зямлю. Глянуў на абцасы, — Былі ў іх моладасць і часы, Калі рабілі выкрунтасы І на ігрышчы тупацелі, А тут хадзіць больш не хацелі. Колас. Хромавых блішчастых ботаў не шкадуе [Лёнька] і тупаціць нагамі так, што ўгінаецца падлога і з яе ўздымаецца шызы пыл. Навуменка. З таптухай і аднаму ўправіцца няцяжка... сунь у ваду і тупачы, гані рыбу ў яе. Мележ. // Стукам, тупатам ног выражаць злосць, нязгоду, нездавальненне кім‑, чым‑н. Рыгор тупацеў перад .. [свінаркамі], нібы разгневаны певень, і нешта злосна выкрыкваў ахрыплым голасам. Шашкоў. [Ганька] таксама тупацела нагамі, калі Джэк упарціўся і не хацеў больш танцаваць з Джэмай. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тупата́ць, -пачу́, -по́чаш, -по́ча; -пачы́; незак. (разм.).
Тое, што і тупацець.
|| наз. тупата́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тупата́ць несов., разг., см. тупаце́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
топота́ть несов., разг. тупаце́ць; (топать) ту́паць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
затупаце́ць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак.
Пачаць тупацець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тупаце́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. тупацець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Нечакана Максімка пачуў тупаценне соцень ног. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тупата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; незак.
Разм. Тое, што і тупацець. Чарнавокі бутуз-важак, схамянуўшыся і ўжо не азіраючыся на Дар’ю Сяргееўну, зухавата тупоча ножкамі. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)