туві́нцы, -аў, адз. -ві́нец, -нца, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Тува, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. туві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. туві́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туві́нцы, ‑аў; адз. тувінец, ‑нца, м.; тувінца, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. тувінкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Тувінскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туві́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. туві́нка туві́нкі
Р. туві́нкі туві́нак
Д. туві́нцы туві́нкам
В. туві́нку туві́нак
Т. туві́нкай
туві́нкаю		 туві́нкамі
М. туві́нцы туві́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

туві́нец,

гл. тувінцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туві́нка,

гл. тувінцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туві́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. туві́нец туві́нцы
Р. туві́нца туві́нцаў
Д. туві́нцу туві́нцам
В. туві́нца туві́нцаў
Т. туві́нцам туві́нцамі
М. туві́нцу туві́нцах

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)