ту́быльскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ту́быльскі ту́быльская ту́быльскае ту́быльскія
Р. ту́быльскага ту́быльскай
ту́быльскае		 ту́быльскага ту́быльскіх
Д. ту́быльскаму ту́быльскай ту́быльскаму ту́быльскім
В. ту́быльскі
ту́быльскага		 ту́быльскую ту́быльскае ту́быльскія
Т. ту́быльскім ту́быльскай
ту́быльскаю		 ту́быльскім ту́быльскімі
М. ту́быльскім ту́быльскай ту́быльскім ту́быльскіх

Іншыя варыянты: тубы́льскі.

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тубы́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тубы́льскі тубы́льская тубы́льскае тубы́льскія
Р. тубы́льскага тубы́льскай
тубы́льскае		 тубы́льскага тубы́льскіх
Д. тубы́льскаму тубы́льскай тубы́льскаму тубы́льскім
В. тубы́льскі (неадуш.)
тубы́льскага (адуш.)		 тубы́льскую тубы́льскае тубы́льскія (неадуш.)
тубы́льскіх (адуш.)
Т. тубы́льскім тубы́льскай
тубы́льскаю		 тубы́льскім тубы́льскімі
М. тубы́льскім тубы́льскай тубы́льскім тубы́льскіх

Іншыя варыянты: ту́быльскі.

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ту́быльскі тузе́мный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́быльскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тубыльца, уласцівы яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тубы́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Тое, што і туземец.

|| ж. тубы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. тубы́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Тулі́чны ‘прысутны’ (Ласт.). Магчыма, штучнае ўтварэнне па ўзоры тубы́льскі, дыял. тубы́льны ‘мясцовы, тутэйшы’ (гл. тубылец) — ту 2 (гл.) і лічны ‘шматлікі’ (гл.), хутчэй ‘наяўны’ ад рус. быть налицо ‘быць у наяўнасці’; аўтарскі наватвор, каб пазбегнуць «барбарызма» прысу́тны (гл. прысутнічаць), які «павінен быць безумоўна адкінуты як нязгодны з духам мовы» (Ласт, 555).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)