труі́зм, -у, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Агульнавядомая, збітая ісціна.

Гаварыць труізмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

труі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. труі́зм труі́змы
Р. труі́зму труі́змаў
Д. труі́зму труі́змам
В. труі́зм труі́змы
Т. труі́змам труі́змамі
М. труі́зме труі́змах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

труі́зм, -му м., книжн. трюи́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труі́зм, ‑у, м.

Агульнавядомая, збітая ісціна.

[Англ. truism.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Труі́зм ‘агульнавядомая, заезджаная, збітая ісціна’ (ТСБМ). Праз рускую ці польскую мову з англ. truism ‘тс’, якое ад англ. true ‘правільны’ < ст.-англ. trēowe ‘верны, надзейны’, суадноснага са ст.-н.-ням. triuwi ‘тс’, літ. drū́tas ‘моцны’, роднасным прасл. *dervo ‘дрэва’ (ЕСУМ, 5, 662).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трюи́зм книжн. труі́зм, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)