тру́пнуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тру́пну |
тру́пнем |
| 2-я ас. |
тру́пнеш |
тру́пнеце |
| 3-я ас. |
тру́пне |
тру́пнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
тру́пнуў |
тру́пнулі |
| ж. |
тру́пнула |
| н. |
тру́пнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
тру́пні |
тру́пніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
тру́пнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Трупне́ць 1 ‘бразгатаць, брынчаць (пра надтрэснуты посуд)’ (ТС; люб., Сл. ПЗБ). Каўзатыў ад трупнуць ‘стукнуць’, гл. трупаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тру́паць ‘стукаць’ (В. Адамчык, гл. Каўрус, Словаклад), трупнуць ‘стукнуць’ (навагр., Гіл.). Параўн. рус. тру́паць ‘біць, стукаць’, каш. trǫpać ‘таптаць’, рэз’ян. trupati ‘разбураць’, серб. тру̀пати ‘разбіваць, біць’, макед. трапа‑трупа — імітатыў хуткай хады («со трупање или за тропање», РМЈ, 3, 409). Паводле Борыся (SEK, 5, 168), да прасл. *trupati ‘ламаць, біць’; паводле Фурлан (гл. Бязлай, 4, 240) — другаснае ў адносінах да першаснага дэвербатыва *trъpati (гл. трапаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)