трево́га ж. трыво́га, -гі ж.; (беспокойство) непако́й, -ко́ю м.;

возду́шная трево́га паве́траная трыво́га;

◊

бить трево́гу падыма́ць (біць) трыво́гу;

ло́жная трево́га несапра́ўдная (фальшы́вая) трыво́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

турбо́тнасць ж. беспоко́йство ср.; трево́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

душэ́ўны душе́вный;

~ная трыво́га — душе́вная трево́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трыво́га ‘неспакой, моцнае душэўнае хваляванне, выкліканае страхам’ (ТСБМ, Гарэц., Байк. і Некр., Федар. 4, Пятк. 2, Мал., ТС, Кліх, Вруб., Сл. ПЗБ, Вушац. сл.; палес., віл., рас., талач., мсцісл., касцюк., ЛА, 5), ‘сполах, непакой’ (Некр. і Байк.), ‘замяшанне, перапалох’ (Ласт.), ‘небяспечнае становішча’, ‘сігнал, які апавяшчае аб ім’ (ТСБМ, Шат.), трыво́жыць ‘прыходзіць у стан непакою’, ‘парушаць спакой, турбаваць’, ‘раздражняць, разыгрываць’ (ТСБМ, Бяльк., Байк. і Некр., ТС, Юрч. Сін.; паўсюдна, ЛА, 3), трывожны (лоеў., ЛА, 2), трыво́жыцца (ТС), ст.-бел. трвога ‘трывога’ (1538 г.), ‘неспакой, бунт; клопат, турбота’, тривога, тревога, трывога ‘тс’ (1574 г., ГСБМ). Укр. триво́га, трево́га, рус. трево́га ‘трывога’, ст.-польск., польск. trwoga ‘стан, адчуванне неспакою’, ‘спалох, страх, боязь’, ‘спрэчка, звада’, ‘хваляванні, небяспека’, каш. trvoga ‘няшчасце, бяда, бедства’, балг. тревога ‘тс’ (відаць, з рус. тревога). Прасл. *trъvoga, а ўлічваючы рускую форму, — *trьvoga. Этымалогія няпэўная: Фасмер (4, 97) звязвае з рус. отва́га; Борысь (646) дапускае ўтварэнне польск. trwoga ад прасл. *trъvati ‘трываць, цярпець’ з дапамогай суф. *‑oga; гэтаксама раней Брукнер (578), выводзячы лексему з дзеяслова trwać (гл. трываць). Сумненні адносна названых і іншых этымалогій гл. Фасмер, 4, 97.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непако́й, -ко́ю м. беспоко́йство ср., трево́га ж., волне́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыво́га ж., в разн. знач. трево́га;

яго́ ахапі́ла т. — его́ охвати́ла трево́га;

○ паве́траная т. — возду́шная трево́га;

◊ біць ~гу — бить трево́гу;

як т., дык да Бо́га — погов. пока гром не гря́нет — мужи́к не перекре́стится

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неспако́й, -ко́ю м.

1. трево́га ж., беспоко́йство ср.;

яго́ ахапі́ў н. — его́ охвати́ла трево́га (охвати́ло беспоко́йство);

2. (недовольство) броже́ние ср., волне́ние ср.;

◊ за дурно́й галаво́й нага́м н. — посл. дурна́я голова́ нога́м поко́я не даёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начны́ в разн. знач. ночно́й;

н. час — ночно́е вре́мя;

~на́я трыво́га — ночна́я трево́га;

~на́я зме́на — ночна́я сме́на;

○ н. матылёк — ночна́я ба́бочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвалява́нне ср.

1. (движение волн) волне́ние;

2. (тревожное состояние) трево́га ж.; волне́ние; беспоко́йство; (огорчение — ещё) расстро́йство;

3. чаще мн. (массовое недовольство) волне́ния, броже́ния, беспоря́дки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассе́яцца сов., в разн. знач. рассе́яться;

тума́н ~се́яўся — тума́н рассе́ялся;

стары́я сябры́ ~се́яліся па ўсёй краі́не — ста́рые друзья́ рассе́ялись по всей стране́;

кало́на во́рага ~се́ялася — коло́нна неприя́теля рассе́ялась;

непако́й ~се́яўся — трево́га рассе́ялась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)