трево́га ж. трыво́га, -гі ж.; (беспокойство) непако́й, -ко́ю м.;

возду́шная трево́га паве́траная трыво́га;

бить трево́гу падыма́ць (біць) трыво́гу;

ло́жная трево́га несапра́ўдная (фальшы́вая) трыво́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)