тра́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).
1. Моцна, з сілай стукнуць каго-, што-н. або чым-н.
Т. кулаком па спіне.
2. Выстраліць; забіць, застрэліць.
Т. з вінтоўкі.
Трахнулі двух ваўкоў.
|| незак. тра́хаць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тра́хнуць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
тра́хну |
тра́хнем |
| 2-я ас. |
тра́хнеш |
тра́хнеце |
| 3-я ас. |
тра́хне |
тра́хнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
тра́хнуў |
тра́хнулі |
| ж. |
тра́хнула |
| н. |
тра́хнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
тра́хні |
тра́хніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
тра́хнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тра́хнуць сов., разг. сту́кнуть, тра́хнуть, шара́хнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тра́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм.
1. Моцна, з сілай стукнуць каго‑, што‑н. або чым‑н. Трахнуў Юрка кулаком і жонку па галаве. Гарэцкі. Іван Мацвеевіч схапіў чайнік і трахнуў аб сцяну. Фарфоравыя асколкі разляцеліся ў розныя бакі. Каршукоў. Калі ж бабёр убачыць нешта падазронае, ён так трахне хвастом, што ажно пырскі разляцяцца ва ўсе бакі. Матрунёнак. [Гаспадар:] — Не выцерпеў брыгадзір, паехаў у газету, знайшоў таго карэспандэнта, дый гаворыць: «Вось як трахну табе той рукой, якой у мяне няма, дык будзеш ведаць, як трэба пісаць!» Гурскі.
2. Выстраліць па кім‑, чым‑н. І раптам, як гром з нябёс, Вартаўнік з дубальтоўкі трахнуў. Напэўна, соллю ў кагось. Караткевіч. // Забіць, застрэліць каго‑н. — І што са старастам? Трахнулі яго? — спытаў Сцёпка. Хомчанка. — То-та, я гляджу, учора мне якраз у Грозаве казалі: пана Вранеўскага трахнулі. — Як трахнулі? — Ну, як — забілі! Скрыган. // Утварыць рэзкі гук пры выстрале. Прылажыўся ён [дзед] і бахнуў, Бліснуў іскрамі агонь; Як пярун, стрэл гэты трахнуў. Колас.
3. Выпіць спіртных напіткаў. [Генька:] — Даруй мне! Сёння нядзеля. Я шкляначку трахнуў! Гарбук. // З прагнасцю з’есці што‑н. [Пятрусь:] — Вось бы сюды чыгунок бульбяных аладак, што цэлы дзень млеюць у сале ў гарачай печы, вось тут бы я трахнуў так, каб аж... Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тра́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да трахнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарара́х, выкл. (разм.).
1. Ужыв. для абазначэння моцнага раскацістага гуку.
2. у знач. вык. Тое, што і трахнуць.
Т. кулаком па стале.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тра́хнуть сов., разг. тра́хнуць; сту́кнуць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трах, выкл.
1. Ужыв. для абазначэння моцнага адрывістага гуку, трэску.
2. у знач. вык. Ужыв. са знач. дзеяслова трахнуць (разм.).
Т. кулаком па стале.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тарара́хнуть сов., однокр., разг.
1. (загрохотать) тарара́хнуць;
2. (ударить) тра́хнуць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шара́хнуть сов., однокр., прост.
1. (ударить, выстрелить) сту́кнуць, тра́хнуць, шара́хнуць, жа́хнуць;
2. см. шара́хнуться;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)