трах, выкл.
1. Ужыв. для абазначэння моцнага адрывістага гуку, трэску.
2. у знач. вык. Ужыв. са знач. дзеяслова трахнуць (разм.).
Т. кулаком па стале.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)