трапля́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. трапля́ецца трапля́юцца
Прошлы час
м. трапля́ўся трапля́ліся
ж. трапля́лася
н. трапля́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трапля́цца несов.

1. попада́ться; встреча́ться;

2. случа́ться; подвёртываться;

1, 2 см. тра́піцца;

◊ т. на во́чы — попада́ться на глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трапля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да трапіцца.

2. Зал. да трапляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапляцца, сустракацца, пракідацца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

встреча́ться сустрака́цца, разг. страча́цца, спатыка́цца; (попадаться) трапля́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́руб, ‑у, м.

Месца з рэшткамі высечанага лесу. Перад самым Асінаўскім лес парадзеў. Сталі трапляцца дзялянкі — старыя вырубы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

случа́ться​I несов. здара́цца; (встречаться) трапля́цца, надара́цца; (приходиться) даво́дзіцца; см. случи́ться​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́барсні, ‑яў; адз. забарсня, ‑і, ж.

Вяровачныя петлі, пры дапамозе якіх лапаць прымацоўваецца да нагі. Усё часцей пачалі трапляцца на дарозе сумёты, і ногі правальваліся ўжо ў іх да забарсняў. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пракіда́ць ’кідаць праз што-небудзь; не пападаць, прамахвацца; прапускаць’ (ТСБМ), пракіда́цца, пракідваць, пракідаваць ’запраўляць ежу чым-небудзь’ (брасл., Сл. ПЗБ), пракінуць ’заправіць, засмачыць’ (мядз., Сл. ПЗБ), пракіняны (аб ежы) ’запраўлены’ (паст., в.-дзв., Сл. ПЗБ), пракі́нуты ’тс’ (івян., даўг., Сл. ПЗБ), пракіда́цца ’трапляцца’, ’прачынацца’ (ТС), про́кідзь ’заправа’ (Сл. ПЗБ). Параўн. укр. прокида́тися ’трапляцца; прачынацца’. Да кідаць (гл.). У значэнні ’запраўляць ежу’ калька літ. pramèsti ’пракідваць; запраўляць, прыпраўляць (ежу)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прилуча́ться

1. здара́цца, выпада́ць;

2. прылуча́цца, трапля́цца; см. прилучи́ться;

3. страд. прылуча́цца, залуча́цца; см. прилуча́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)