тоскли́вый тужлі́вы; (скучный) ну́дны, нудлі́вы; су́мны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нудлі́вы тоскли́вый, уны́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ну́дны уны́лый, тоскли́вый, ску́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́рбный сму́тны, засму́чаны; (тоскливый) тужлі́вы; (печальный) журбо́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скучнова́тый

1. нуднава́ты;

2. (тоскливый) сумнава́ты, марко́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́чный

1. ну́дны;

2. (тоскливый) су́мны, марко́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

само́тны

1. гру́стный, тоскли́вый, уны́лый;

2. уединённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́мны

1. ску́чный; тоскли́вый; гру́стный;

2. плаче́вный;

~нае стано́вішча — плаче́вное положе́ние;

~ныя вы́нікі — плаче́вные результа́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тужлі́вы

1. (полный тоски или наводящий её) тоскли́вый;

была́ ~вая цішыня́ — была́ тоскли́вая тишина́;

2. (проникнутый печалью) печа́льный; ско́рбный, го́рестный;

т. спеў — печа́льное пе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скле́ць ‘зябнуць, мерзнуць, стыць’ (ТСБМ; кіраў., Нар. сл.), ‘гібець, чэзнуць’ (ТС). Параўн. укр. дыял. склі́ти ‘чэзнуць, уміраць’, славен. skleti, skeleti ‘прычыняць востры рэзкі боль’. Паводле Бязлая (Eseji, 106), з прасл. *tъsklěti, рэфлексы якога захаваліся ва ўкр. тоскли́вий, рус. тоскли́вый, польск. ckliwy, н.-луж. tesliwy, чэш. tesklivý. Сюды ж рус. скли́во ‘млосна, моташна’, цкли́во ‘тс’, польск. ckliwo ‘моташна, нудна’, славац. cklivo ‘тс’, што ўзыходзяць да *tъska ‘сум, гора’ (гл. таскаваць). Гл. Фасмер, 4, 642; Слаўскі, 1, 106; ЕСУМ, 5, 276–277. Шывіц–Дулар (Зб. Лекаву, 318–323) мяркуе, што ў аснове славенскага дзеяслова назоўнік *kъlъ ‘расток’ і ‘зуб’ (гл. ікол), ад якога ўтвораны дзеясловы *kъlěti і *kъkiti, што маюць адпаведныя формы з рухомым s‑. Параўн. скліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)