толо́чь несов. таўчы́;

◊

толо́чь во́ду в сту́пе таўчы́ ваду́ ў сту́пе;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мажджэ́рыць несов., разг.

1. дроби́ть, толо́чь;

2. размозжа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

измельча́ть​II несов. (к измельчи́ть) драбні́ць; (крошить) крышы́ць; (толочь — ещё) таўчы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сту́па сту́па, -пы ж.;

◊

толо́чь во́ду в сту́пе погов. таўчы́ ваду́ ў сту́пе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

датаўка́ць несов.

1. конча́ть толо́чь; (картошку) домина́ть;

2. разг. (разбивать до конца) добива́ть, докола́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўчы́ несов.

1. толо́чь; (картошку) мять;

т. пе́рац — толо́чь пе́рец;

2. (очищать от шелухи, плёнки) ру́шить, ша́стать;

т. про́са — ру́шить (ша́стать) про́со;

3. разг. (разбивать) бить, колоти́ть;

т. тале́ркі — бить (колоти́ть) таре́лки;

4. разг. (избивать) бить, колоти́ть;

5. (ударять) сту́кать;

т. ў спі́ну — сту́кать в спи́ну;

◊ т. ваду́ ў сту́пе — толо́чь во́ду в сту́пе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расто́ўкаць несов.

1. толо́чь; (картошку) размина́ть;

2. разг. разбива́ть, раскола́чивать;

3. прост. расква́шивать;

1-3 см. растаўчы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́ўкаць несов.

1. размельча́я, вбива́ть;

2. (до конца, в достаточной мере) толо́чь;

3. разг. уплотня́ть, утрамбо́вывать, убива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затаўчы́ I сов., разг.

1. (начать толочь) затоло́чь;

2. прост. вколоти́ть, вбить, вогна́ть;

3. прост. (убить ударами) заби́ть

затаўчы́ II сов., кул. запра́вить, сдо́брить (свиным, чаще нутряным салом)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Патало́к, потоло́к, патоло́ка, ’столь’ (жлоб., Мат. Гом.; тарн., Анім.), светлае ’верхняя частка рамачнага вулля’, рэч. ’вышкі’ (Мат. Гом.), рус. потоло́к, потоло́ка ’тс’. Фасмер (3, 345) найбольш імавернай лічыць версію паходжання гэтага слова з *потолъкъ, якое з тьло ’дно’ і ў якасці роднасных прыводзіць літ. pãtalas ’ложак’, ст.-прус. talus ’падлога’, ст.-інд. talam ’раўніна’, ст.-в.-ням. dilla ’дошка, масніца’, лац. tellūs ’зямля’, ірл. talam ’тс’ (аналагічна Траўтман, 321; Зубаты, AfslPh, 16, 417 і інш.). Пізані (RL, 1, 1950, 271) намагаецца вытлумачыць форму потолок з *полатокъ (якое з *полатъ — адпаведнік лац. palātum ’скляпенне’); Паэта (Atti della Ассаdemia nazionale dei Lincei, 359, серыя 8, Roma, 1973, 7–12) слова потолок выводзіць з *pod‑tolokъ, якое ад толо́чь ’таўчы’ — непераканаўча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)