тарцо́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тарцо́вачны тарцо́вачная тарцо́вачнае тарцо́вачныя
Р. тарцо́вачнага тарцо́вачнай
тарцо́вачнае		 тарцо́вачнага тарцо́вачных
Д. тарцо́вачнаму тарцо́вачнай тарцо́вачнаму тарцо́вачным
В. тарцо́вачны (неадуш.)
тарцо́вачнага (адуш.)		 тарцо́вачную тарцо́вачнае тарцо́вачныя (неадуш.)
тарцо́вачных (адуш.)
Т. тарцо́вачным тарцо́вачнай
тарцо́вачнаю		 тарцо́вачным тарцо́вачнымі
М. тарцо́вачным тарцо́вачнай тарцо́вачным тарцо́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарцо́вачны торцо́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарцо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тарцавання, прызначаны для тарцавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак., што (спец.).

1. Адпілоўваць канцы бярвення, брусоў і пад., апрацоўваць тарцы.

2. Засцілаць тарцамі (у 2 знач.).

|| зак. затарцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны (да 2 знач.).

|| наз. тарцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, ж. і тарцава́нне, -я, н.

|| прым. тарцо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

торцо́вочный тарцо́вачны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарцаваць.

2. Тарцовачны станок.

3. Малярная шчотка з доўгім шчаціннем.

4. Разм. Тарцовая маставая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)