тарбага́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Грызун атрада суркоў, які водзіцца ў Забайкаллі, на Алтаі, у Манголіі і Паўночным Кітаі.

|| прым. тарбага́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарбага́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тарбага́н тарбага́ны
Р. тарбага́на тарбага́наў
Д. тарбага́ну тарбага́нам
В. тарбага́на тарбага́наў
Т. тарбага́нам тарбага́намі
М. тарбага́не тарбага́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тарбага́н м., зоол. тарбага́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарбага́н зоол. тарбага́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарбага́н, ‑а, м.

Грызун атрада суркоў, які жыве ў Забайкаллі, на Алтаі, у Манголіі і Паўночным Кітаі.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)