танта́л, -у, м.

Цвёрды тугаплаўкі метал светла-шэрага колеру.

|| прым. танта́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Танта́л м., миф. Танта́л

танта́л, -лу м., хим. танта́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танта́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. танта́л
Р. танта́лу
Д. танта́лу
В. танта́л
Т. танта́лам
М. танта́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Танта́л

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Танта́л
Р. Танта́ла
Д. Танта́лу
В. Танта́ла
Т. Танта́лам
М. Танта́лу
Танта́ле

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

танта́л хим. танта́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танта́л, ‑у, м.

Хімічны элемент, цвёрды тугаплаўкі метал шэра-стальнога колеру.

[Лац. tantalum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)