танта́л, -у, м.

Цвёрды тугаплаўкі метал светла-шэрага колеру.

|| прым. танта́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Танта́л м., миф. Танта́л

танта́л, -лу м., хим. танта́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танта́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. танта́л
Р. танта́лу
Д. танта́лу
В. танта́л
Т. танта́лам
М. танта́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Танта́л

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Танта́л
Р. Танта́ла
Д. Танта́лу
В. Танта́ла
Т. Танта́лам
М. Танта́лу
Танта́ле

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

танта́л хим. танта́л, -лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танта́л, ‑у, м.

Хімічны элемент, цвёрды тугаплаўкі метал шэра-стальнога колеру.

[Лац. tantalum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тантал,

хімічны элемент.

т. 15, с. 426

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тантал,

старажытнагрэчаскі міфалагічны цар.

т. 15, с. 426

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

tantal, ~u

м. хім. тантал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Tantal

м. міф. Тантал;

męki (cierpienia) ~a — мукі Тантала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)