тамса́ма

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
тамса́ма - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Тамса́ма ’ў тым жа месцы’ (Варл.). Спалучэнне там з сам, самы, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пі́пліцца ’марудна працаваць’ (ваўк., брасл., шальч., Сл. ПЗБ), піпнігща ’тс’ (шальч., тамсама). Параўноўваюць з літ. рірііоіі ’тс’ (Грынавяцкене, тамсама), гл., аднак, пятліць ’тс’ і адпаведнікі ў іншых славянскіх мовах, што ставіць пад сумненне балтыйскае паходжанне слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плэць ’пол’ (верай., Сл. ПЗБ). З польск. płeć ’тс’ (Мацкевіч, тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераросляны, пырырбслянэ (сню) ’з праслойкамі мяса (сіта)’ (кам., ЛА, 4), пэрэрбшчэ, перэрбсло. перэростаное, перарасло (лельч., ельек., тамсама), перарбшшан (сланіна) ’тс’ (ваўк., тамсама), польск. słonina przerastała (płatkami mięsa) ’тс’. З прарослы < прарасці < расці (гл.). Параўн. нясвіж. прирост, асіп. пророслі, ашм., смарг. прорасць ’тс’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пла́ўшы мн. л. ’перхаць’ (воран., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. plaušà ’тс’ (Грынавяцкене, тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераштупува́ць, в.-дзв. піраішпупувсіць ’перастрачыць шво’ (Сл. ПЗБ) — з ням. stopfen ’цыраваць’ (тамсама, 3, 521).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пляўцець ’ільсніцца’ (ганц., Сл. ПЗБ). З бляўцець ’тс’ — балтыз. м. Параўн. ліг. hliaūkti ’ільсніцца’ (Грынавяцкене, тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пі́плі ’адросткі пер’яў пасля лінькі птушак’ (ігн., Сл. ПЗБ). Балтызм, параўн. літ. pyplys ’тс’ (Грынавяцкене, тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прага́ра ’пражора’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з літ. pragaras ’тс’. Сюды ж прага́рпы ’працавіты’ (тамсама), відаць, ’прагны да работы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)