та́лент, -а і -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Надзвычайныя прыродныя здольнасці.
Пісьменніцкі т.
2. -а. Чалавек з вялікімі здольнасцямі.
Маладыя таленты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
та́лент
‘прыроднае дараванне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
та́лент |
| Р. |
та́ленту |
| Д. |
та́ленту |
| В. |
та́лент |
| Т. |
та́лентам |
| М. |
та́ленце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
та́лент
‘таленавіты чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
та́лент |
та́ленты |
| Р. |
та́лента |
та́лентаў |
| Д. |
та́ленту |
та́лентам |
| В. |
та́лента |
та́лентаў |
| Т. |
та́лентам |
та́лентамі |
| М. |
та́ленце |
та́лентах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
та́лент м.
1. род. та́ленту (природные способности) тала́нт; дарова́ние ср.; дар;
2. род. та́лента (талантливый человек) тала́нт, дарова́ние ср.;
малады́я ~ты — молоды́е тала́нты (дарова́ния);
◊ закапа́ць т. у зямлю́ — закопа́ть (зары́ть) тала́нт в зе́млю
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
та́лент, ‑а і ‑у, М ‑нце, м.
1. ‑у. Надзвычайныя прыродныя здольнасці. Музыкальны талент. □ Канечне, звычайнаму чалавеку столькі ведаць немагчыма, тут патрэбен талент, а талент даецца чамусьці не кожнаму. Васілёнак. Сутнасць яго [Багдановіча] заключаецца ў тым, што талент дасягае вяршыні мастацтва іптэнсіўнай працай і сардэчнай самаадданасцю раз абранаму ідэалу паэзіі. Майхровіч. // Здольнасць, уменне. — Так, так, — сказаў Сухавараў, — на гэта трэба мець асаблівы талент. — У пана Лабановіча і ёсць гэты асаблівы талент, — прамовіла Ядвіся. Колас. // Разм. Занятак. У канцы імперыялістычнай вайны Вэня Шпулькевіч знайшоў сабе талент: ён ад’ехаў з Мінска кіламетраў за сто і там астаўся на службу. Чорны.
2. ‑а. Чалавек з надзвычайнымі здольнасцямі. Маладыя таленты. □ [Валодзя:] — Стась — талент, ён выдатны мастак. Усе партрэты, усе лозунгі, усе плакаты, карціны і дыяграмы — усё гэта зроблена ім.. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Та́лент ’надзвычайныя здольнасці’; ’чалавек з надзвычайнымі здольнасцямі’ (ТСБМ), ’прыродны дар, здольнасць’, ’пакліканне’ (Ласт., Сл. ПЗБ), тале́нт ’тс’ (Байк. і Некр.), та́лінт ’здольнасць да нейкага майстэрства ці мастацтва’ (Варл.). Праз польск. talent, з франц. talent ’здольнасць, прыродны дар’, што да лац. talentum ’грэчаская мера вагі і грашовая адзінка’ < грэч. ταλαντον ’тс’, гл. талант. Развіццё значэння ад ’каштоўная манета’, ’каштоўны дар’ да ’прыродны дар’, ’выключныя здольнасці’ (Брукнер, 564; Длугаш-Курчабова, 493).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
красамо́ўства, -а, н.
Уменне гаварыць прыгожа і пераканаўча; прамоўніцкі талент.
Валодаць красамоўствам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ора́торский прамо́ўніцкі, красамо́ўніцкі;
ора́торский тала́нт прамо́ўніцкі та́лент, та́лент красамо́ўства;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прызна́ны, -ая, -ае.
Які карыстаецца агульным прызнаннем (у 3 знач.), вядомы.
П. талент.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
імправіза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Той, хто імправізуе або здольны імправізаваць.
|| прым. імправіза́тарскі, -ая, -ае.
І. талент.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)