сіла́ба-тані́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сіла́ба-тані́чны |
сіла́ба-тані́чная |
сіла́ба-тані́чнае |
сіла́ба-тані́чныя |
| Р. |
сіла́ба-тані́чнага |
сіла́ба-тані́чнай
сіла́ба-тані́чнае |
сіла́ба-тані́чнага |
сіла́ба-тані́чных |
| Д. |
сіла́ба-тані́чнаму |
сіла́ба-тані́чнай |
сіла́ба-тані́чнаму |
сіла́ба-тані́чным |
| В. |
сіла́ба-тані́чны (неадуш.)
сіла́ба-тані́чнага (адуш.) |
сіла́ба-тані́чную |
сіла́ба-тані́чнае |
сіла́ба-тані́чныя (неадуш.)
сіла́ба-тані́чных (адуш.) |
| Т. |
сіла́ба-тані́чным |
сіла́ба-тані́чнай
сіла́ба-тані́чнаю |
сіла́ба-тані́чным |
сіла́ба-тані́чнымі |
| М. |
сіла́ба-тані́чным |
сіла́ба-тані́чнай |
сіла́ба-тані́чным |
сіла́ба-тані́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сіла́ба-тані́чны лит. силла́бо-тони́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сіла́ба-тані́чны, ‑ая, ‑ае.
Заснаваны на захаванні пэўнай колькасці складоў у вершаваным радку пры правільным чаргаванні ў ім націскных і ненаціскных складоў (пра вершаскладанне). Для.. сілаба-танічнай сістэмы характэрна аднатыпнасць рытмічнага і метрычнага малюнка ў межах вершаванай страфы, наяўнасць рыфмаў. «Полымя».
[Ад грэч. syllabē — склад і tonos — паціск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
силла́бо-тони́ческий поэт. сіла́ба-тані́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
да́ктыль, -я, м. (спец.).
Трохскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні.
|| прым. дактылі́чны, -ая, -ае.
Дактылічная страфа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
харэ́й¹, -я, мн. -рэ́і, -рэ́яў, м.
Двухскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні.
|| прым. харэі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спандэ́й, -я, м. (спец.).
1. У антычным вершаскладанні: стапа з двух доўгіх складоў.
2. У сілаба-танічным вершаскладанні: стапа харэя або ямба са звышсхемным націскам; часцей сустракаецца на пачатку верша.
|| прым. спандэі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
да́ктыль, ‑я, м.
Трохскладовая стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні, напрыклад: Во́бразы / мі́лыя / ро́днага/ кра́ю, / Сму́так і/ ра́дасць ма/я́! Колас.
[Грэч. daktylos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́льнік, ‑а, м.
Від трохскладовага верша, пераходнага ад сілаба-танічнага да танічнага, у якім дапускаецца пропуск аднаго-двух ненаціскных складоў, радзей аднаго націскнога, або дабаўленне аднаго ненаціскнога склада ўнутры радка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спандэ́й, ‑я, м.
Двухскладовая стапа (у антычным вершаскладанні — з двух доўгіх складоў, у сілаба-танічным — з двух націскных складоў). Усё часцей і часцей у працах па паэтыцы пачалі ўжывацца паняцці пірыхій і спандэй, якія выяўлялі недастатковасць метрычных націскаў у двухскладовых памерах. «Полымя».
[Грэч. spondeios.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)