спандэ́й, ‑я, м.

Двухскладовая стапа (у антычным вершаскладанні — з двух доўгіх складоў, у сілаба-танічным — з двух націскных складоў). Усё часцей і часцей у працах па паэтыцы пачалі ўжывацца паняцці пірыхій і спандэй, якія выяўлялі недастатковасць метрычных націскаў у двухскладовых памерах. «Полымя».

[Грэч. spondeios.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)