сікамо́р

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сікамо́р
Р. сікамо́ру
Д. сікамо́ру
В. сікамо́р
Т. сікамо́рам
М. сікамо́ры

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сікамо́р

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сікамо́р сікамо́ры
Р. сікамо́ра сікамо́раў
Д. сікамо́ру сікамо́рам
В. сікамо́р сікамо́ры
Т. сікамо́рам сікамо́рамі
М. сікамо́ры сікамо́рах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сікамо́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Дрэва сямейства тутавых з цвёрдай драўнінай і ядомымі пладамі.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сикомо́р бот. сікамо́р, -ра и (о древесине и собир) -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)