Сымо́на
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Сымо́на | Сымо́ны | |
| Сымо́ны | ||
| Сымо́не | Сымо́нам | |
| Сымо́ну | ||
| Сымо́най Сымо́наю |
Сымо́намі | |
| Сымо́не | Сымо́нах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Сымо́на
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Сымо́на | Сымо́ны | |
| Сымо́ны | ||
| Сымо́не | Сымо́нам | |
| Сымо́ну | ||
| Сымо́най Сымо́наю |
Сымо́намі | |
| Сымо́не | Сымо́нах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паўфу́нта,
Палавіна фунта.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разві́лак, ‑лку,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запамагчы́, ‑магу, ‑можаш, ‑можа;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жэ́ўжык, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэатраліза́цыя, ‑і,
Прыстасаванне для сцэны, для тэатра; увядзенне элементаў драматычнага дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бескары́сны, ‑ая, ‑ае.
Які не прыносіць карысці; дарэмны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жывапі́сец, ‑сца,
Мастак, які займаецца жывапісам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўаршы́на,
Палавіна аршына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дрэ́йфіць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)