су́хмарак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
су́хмарак |
су́хмаркі |
| Р. |
су́хмарка |
су́хмаркаў |
| Д. |
су́хмарку |
су́хмаркам |
| В. |
су́хмарак |
су́хмаркі |
| Т. |
су́хмаркам |
су́хмаркамі |
| М. |
су́хмарку |
су́хмарках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
су́хмарак, ‑рка, м.
Абл. Белая бездажджавая хмарка. У вадзе відно, як па небе паволі праплываюць воблачкі — белыя, вельмі падобныя на вату, сухія, бездажджавыя хмаркі, якія завуць на Палессі сухмаркамі. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Су́хмаркі ’бездажджавыя хмаркі, белыя воблачкі’ (Сцяшк.), су́хмарак ’воблака’ (Нар. Гом.). З су- і хмарка, гл. хмара.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)