сусе́дка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			сусе́дка | 
			сусе́дкі | 
			
		
			| Р. | 
			сусе́дкі | 
			сусе́дак | 
			
		
			| Д. | 
			сусе́дцы | 
			сусе́дкам | 
			
		
			| В. | 
			сусе́дку | 
			сусе́дак | 
			
		
			| Т. | 
			сусе́дкай сусе́дкаю | 
			сусе́дкамі | 
			
		
			| М. | 
			сусе́дцы | 
			сусе́дках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
сусе́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Жан. да сусед.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
сусе́д, -а, М -дзе, мн. сусе́дзі, -дзяў і (з ліч. 2, 3, 4) сусе́ды, -даў, м.
Чалавек, які жыве блізка, побач з кім-н. або займае месца, бліжэйшае да каго-н.
С. па пад’ездзе.
С. па купэ.
С. па палаце.
|| ж. сусе́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.
|| прым. сусе́дскі, -ая, -ае (да 1 знач.).
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
сосе́дка сусе́дка, -кі ж.;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
зга́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што (разм.).
Даць ганьбу каму-, чаму-н.
Суседка зганіла маю пакупку.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
зва́длівы, -ая, -ае (разм.).
1. Схільны да звадак, звадніцтва.
Звадлівая суседка.
2. Які суправаджаецца звадкамі, з’яўляецца звадкай.
Звадлівыя адносіны.
|| наз. зва́длівасць, -і, ж.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
удружы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак., каго-што каму і без дап.
Аказаць сяброўскую паслугу; узычыць.
Удружы мне, суседка, расады.
Вось дык удружыў! (гаворыцца іранічна ў знач.: зрабіў шкоду, непрыемнасць).
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
кплі́вы, -ая, -ае.
1. Які любіць насміхацца з іншых, схільны да кпін.
Кплівая суседка.
2. Які заключае ў сабе кпіны, насмешку.
К. тон.
К. выраз твару.
|| наз. кплі́васць, -і, ж.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
сы́рнік, ‑а, м.
Ежа з тварагу, падобная па выгляду на аладку. Суседка Іваніха праполе градку, напячэ малым сырнікаў. Лось.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)