сусе́дка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сусе́дка сусе́дкі
Р. сусе́дкі сусе́дак
Д. сусе́дцы сусе́дкам
В. сусе́дку сусе́дак
Т. сусе́дкай
сусе́дкаю		 сусе́дкамі
М. сусе́дцы сусе́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сусе́дка ж. сосе́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сусе́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Жан. да сусед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сусе́дка ж Náchbarin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

суседка

Том: 33, старонка: 91.

img/33/33-091_0494_Суседка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

сусе́д, -а, М -дзе, мн. сусе́дзі, -дзяў і (з ліч. 2, 3, 4) сусе́ды, -даў, м.

Чалавек, які жыве блізка, побач з кім-н. або займае месца, бліжэйшае да каго-н.

С. па пад’ездзе.

С. па купэ.

С. па палаце.

|| ж. сусе́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. сусе́дскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сосе́дка сусе́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зга́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што (разм.).

Даць ганьбу каму-, чаму-н.

Суседка зганіла маю пакупку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зва́длівы, -ая, -ае (разм.).

1. Схільны да звадак, звадніцтва.

Звадлівая суседка.

2. Які суправаджаецца звадкамі, з’яўляецца звадкай.

Звадлівыя адносіны.

|| наз. зва́длівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sąsiadka

ж. суседка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)