сусе́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сусе́д сусе́дзі
сусе́ды
Р. сусе́да сусе́дзяў
Д. сусе́ду сусе́дзям
В. сусе́да сусе́дзяў
Т. сусе́дам сусе́дзямі
М. сусе́дзе сусе́дзях
Кл. сусе́дзе -

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адвячо́ркам, прысл.

Перад самым вечарам.

Зайсці а. да суседа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

торк, выкл., у знач. вык. (разм.).

Ужыв. ў знач. дзеяслова торкнуць.

Т. нагой суседа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падсусе́дзіць

‘далучыць, падсяліць каго-небудзь да каго-небудзь у якасці суседа’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падсусе́джу падсусе́дзім
2-я ас. падсусе́дзіш падсусе́дзіце
3-я ас. падсусе́дзіць падсусе́дзяць
Прошлы час
м. падсусе́дзіў падсусе́дзілі
ж. падсусе́дзіла
н. падсусе́дзіла
Загадны лад
2-я ас. падсусе́дзь падсусе́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час падсусе́дзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сва́таць несов. сва́тать;

с. дачку́ сусе́да — сва́тать дочь сосе́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перага́р, -у, м.

1. Тое, што перагарэла.

Цягне перагарам ад спаленага смецця.

2. Непрыемны пах з рота ад вялікай колькасці выпітых спіртных напіткаў.

Ад суседа патыхала перагарам.

|| прым. перага́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кля́ўзнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Займацца кляўзамі; нагаворваць, паклёпнічаць. Кляўзнічаць на суседа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задне́ць, ‑ее; безас. зак.

Пра надыход світання. Калі ж заднела, Заўважыў Калістрат суседа Янука. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкало́ць¹, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.

1. што. Закалоўшы ці прыкалоўшы, прымацаваць.

П. дакументы.

2. перан., каго (што). Сказаць што-н. з’едлівае, непрыемнае (разм.).

П. суседа.

|| незак. падко́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падко́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і падко́лванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жа́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; жа́лься; незак.

1. на каго-што або са злуч. «што». Выказваць жальбу, нездаволенасць; бедаваць.

Ж. на боль у грудзях.

2. на каго (што). Скардзіцца, наракаць на каго-н.; падаваць скаргу.

Ж. на суседа.

|| зак. пажа́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)