сурдзі́нка, -і, ДМ -нцы, ж.
Тое, што і сурдзіна.
◊
Пад сурдзінку (разм.) —
а) ціха, прыглушана;
б) тайком, цішком, непрыкметна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сурдзі́нка ж., муз. сурди́нка;
◊ пад ~ку — под сурди́нку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сурдзі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Тое, што і сурдзіна.
•••
Пад сурдзінку — а) ціха, прыглушана. Каб не прыцягваць увагі пасажыраў, я іграў .. [жанчыне] ціха, пад сурдзінку. Рамановіч; б) тайком, употай, цішком.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сурди́нка сурдзі́нка, -кі ж.;
◊
под сурди́нку пад сурдзі́нку (цішко́м).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сурдзі́на, сурдзі́нка ’прыстасаванне для прыглушэння гуку ў музычных інструментах’ (ТСБМ), сурды́на ’тс’ (Некр. і Байк.), пад сурдзі́нку (сурды́нку) ’ціха, прыглушана; цішком, употай’ (ТСБМ; Полымя, 1998, 3, 248). Праз рус. сурдина або польск. surdyna з франц. sourdine < італ. sordina (sordino) ’тс’, утворанага ад sordo ’глухі, прыглушаны’, што, у сваю чаргу, узыходзіць да лац. surdus ’глухі, які глуха гучыць’ (Фасмер, 3, 806; ЕСУМ, 5, 479).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)