сурдзі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сурдзі́нка сурдзі́нкі
Р. сурдзі́нкі сурдзі́нак
Д. сурдзі́нцы сурдзі́нкам
В. сурдзі́нку сурдзі́нкі
Т. сурдзі́нкай
сурдзі́нкаю		 сурдзі́нкамі
М. сурдзі́нцы сурдзі́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

сурдзі́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Тое, што і сурдзіна.

◊

Пад сурдзінку (разм.) —

а) ціха, прыглушана;

б) тайком, цішком, непрыкметна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сурдзі́нка ж., муз. сурди́нка;

◊ пад ~ку — под сурди́нку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сурдзі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і сурдзіна.

•••

Пад сурдзінку — а) ціха, прыглушана. Каб не прыцягваць увагі пасажыраў, я іграў .. [жанчыне] ціха, пад сурдзінку. Рамановіч; б) тайком, употай, цішком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурдзі́нка ж муз Dämpfer m -s, -;

(і)гра́ць пад сурдзі́нку mit dem Dämpfer spíelen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сурди́нка сурдзі́нка, -кі ж.;

◊

под сурди́нку пад сурдзі́нку (цішко́м).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Dämpfer

m -s, - муз. сурдзі́нка; мадэра́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сурдзі́на, сурдзі́нка ’прыстасаванне для прыглушэння гуку ў музычных інструментах’ (ТСБМ), сурды́на ’тс’ (Некр. і Байк.), пад сурдзі́нку (сурды́нку) ’ціха, прыглушана; цішком, употай’ (ТСБМ; Полымя, 1998, 3, 248). Праз рус. сурдина або польск. surdyna з франц. sourdine < італ. sordina (sordino) ’тс’, утворанага ад sordo ’глухі, прыглушаны’, што, у сваю чаргу, узыходзіць да лац. surdus ’глухі, які глуха гучыць’ (Фасмер, 3, 806; ЕСУМ, 5, 479).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)