сувязна́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. сувязна́я сувязны́я
Р. сувязно́й сувязны́х
Д. сувязно́й сувязны́м
В. сувязну́ю сувязны́х
Т. сувязно́й
сувязно́ю		 сувязны́мі
М. сувязно́й сувязны́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сувязна́я сущ. связна́я;

партыза́нка-с. — партиза́нка-связна́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сувязны́, -а́я, -о́е.

1. Які наладжвае і падтрымлівае сувязь з суседнімі воінскімі часцямі.

С. самалёт.

2. сувязны́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м.; сувязна́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж. Той, хто пасланы (ці каго пасылаюць) для падтрымання сувязі (у 5 знач.) паміж воінскімі часцямі, членамі канспіратыўнай арганізацыі.

Чакаць сувязнога на канспіратыўнай кватэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́вязны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. су́вязны су́вязная су́вязнае су́вязныя
Р. су́вязнага су́вязнай
су́вязнае		 су́вязнага су́вязных
Д. су́вязнаму су́вязнай су́вязнаму су́вязным
В. су́вязны (неадуш.)
су́вязнага (адуш.)		 су́вязную су́вязнае су́вязныя (неадуш.)
су́вязных (адуш.)
Т. су́вязным су́вязнай
су́вязнаю		 су́вязным су́вязнымі
М. су́вязным су́вязнай су́вязным су́вязных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сувязны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сувязны́ сувязна́я сувязно́е сувязны́я
Р. сувязно́га сувязно́й
сувязно́е		 сувязно́га сувязны́х
Д. сувязно́му сувязно́й сувязно́му сувязны́м
В. сувязны́ (неадуш.)
сувязно́га (адуш.)		 сувязну́ю сувязно́е сувязны́я (неадуш.)
сувязны́х (адуш.)
Т. сувязны́м сувязно́й
сувязно́ю		 сувязны́м сувязны́мі
М. сувязны́м сувязно́й сувязны́м сувязны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

су́вязны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які звязвае, аб’ядноўвае што‑н. Сувязнае звяно.

сувязны́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Які наладжвае, падтрымлівае сувязь з суседнімі воінскімі часцямі. Сувязны самалёт. Сувязны афіцэр. // у знач. наз. сувязны́, ‑о́га, м.; сувязна́я, ‑о́й, ж. Там [на ўскраіне горада] выявілася, што няма групы Карпілава. А каля могілак яшчэ не сціхаў бой. Камандзір паслаў сувязнога. Грахоўскі. Шкада .. [Машы] стала ног, нібы яны — самае галоўнае, што спатрэбіцца ёй у рабоце разведчыцы. Ногі патрэбны мне, сувязной. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)