стэ́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стэ́ла стэ́лы
Р. стэ́лы стэ́л
Д. стэ́ле стэ́лам
В. стэ́лу стэ́лы
Т. стэ́лай
стэ́лаю		 стэ́ламі
М. стэ́ле стэ́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стэ́ла ж. сте́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стэ́ла, ‑ы, ж.

Вертыкальна пастаўленая каменная або металічная пліта (надмагільная, мемарыяльная) з надпісам або з рэльефнымі вобразамі.

[Грэч. stēlē — слуп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сте́ла иск., бот. стэ́ла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)