стры́нгер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
стры́нгер |
стры́нгеры |
| Р. |
стры́нгера |
стры́нгераў |
| Д. |
стры́нгеру |
стры́нгерам |
| В. |
стры́нгер |
стры́нгеры |
| Т. |
стры́нгерам |
стры́нгерамі |
| М. |
стры́нгеры |
стры́нгерах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
стры́нгер м., мор., ав. стри́нгер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стры́нгер, ‑а, м.
Спец. Падоўжны брус цвёрдай абшыўкі корпуса судна (самалёта), які з’яўляецца апорай і надае ўстойлівасць.
[Англ. stringer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стри́нгер мор., ав. стры́нгер, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)