стасу́нкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. стасу́нкі
Р. стасу́нкаў
Д. стасу́нкам
В. стасу́нкі
Т. стасу́нкамі
М. стасу́нках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Стасу́нкі. Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паднагля́дны, ‑ая, ‑ае.

У дарэвалюцыйнай Расіі — які знаходзіўся пад наглядам. / у знач. наз. паднагля́дны, ‑ага, м.; паднагля́дная, ‑ай, ж. Можа выявіцца, што паднагляднаму вядомы яго стасункі да паліцыі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыстасава́ць ’зрабіць прыгодным, прымасціць, прыладзіць, прымеркаваць’ (ТСБМ), прыстасова́ты ’тс’ (кам., Жыв. НС). З польск. przystosować (się) ’прыспасобіць, прымяніць’. Гл. яшчэ стасу́нкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стасава́ць, стасава́цца ‘быць, знаходзіцца ў адпаведнасці з кім-небудзь, чым-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Гарэц., Др.-Падб., Яруш., Сержп. Прык., Сл. ПЗБ), стосова́цца ‘адносіцца’ (ТС). Запазычанне з польск. stosować (się) у розных значэннях, якое з с.-в.-ням. stôʒen ‘удараць; прыстаўляць; распасціраць’ і г. д., ням. stossen ‘тс’; гл. Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 119 з літ-рай. Ст.-бел. стосоватися (XVI ст.), ‘складваць у стосы; прыстасоўваць’ з ст.-польск. stosować ‘тс’, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 93. Сюды ж стасу́нкі ‘адносіны’, дыял. стасу́нак ‘згода’, якія таксама паходзяць з польскай; параўн. stosunek ‘адносіны’, гл. Карскі 2-3, 36; Брукнер, 517; Борысь, 578; ЕСУМ, 5, 425.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отноше́ние ср.

1. (чьё-л. к кому-, чему-л.) адно́сіны, -сін ед. нет; ста́ўленне, -ння ср.;

внима́тельное отноше́ние к де́лу ува́жлівыя адно́сіны да спра́вы;

2. (связь, касательство) дачыне́нне, -ння ср.;

име́ть отноше́ние к чему́-л. мець дачыне́нне да чаго́-не́будзь;

3. (общение, связи) только мн. адно́сіны, -сін ед. нет; стасу́нкі, -каў ед. нет;

произво́дственные отноше́ния вытво́рчыя адно́сіны;

быть в хоро́ших отноше́ниях быць у до́брых адно́сінах (стасу́нках);

4. мат. адно́сіны, -сін; адно́сіна, -ны ж.

отноше́ние двух переме́нных адно́сіна дзвюх зме́нных;

в обра́тном отноше́нии у адваро́тных адно́сінах;

геометри́ческое отноше́ние геаметры́чныя адно́сіны;

5. офиц. адно́сіна, -ны ж.;

присла́ли отноше́ние прысла́лі адно́сіну;

◊

по отноше́нию, в отноше́нии у адно́сінах;

в э́том отноше́нии у гэ́тых адно́сінах;

во всех отноше́ниях ва ўсіх адно́сінах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)