Verbum

стасу́нкі мн. Bezíehungen pl, Verhältnisse pl; Verkéhr m -(e)s; Úmgang m -(e)s

рама́н м.

1. літ. Román m -s, -e;

2. разм. (любоўныя стасункі) Verhältnis n -es, -e, Líebesgeschichte f -, -n

звяза́цца

1. (устанавіць сувязь) sich in Verbíndung sétzen; in Verbíndung tréten*; Verbíndung áufnehmen*;

з ім мо́жна звяза́цца праз тэлефо́н er ist telefónisch zu erréichen;

2. разм. (уступіць у пэўныя стасункі з кім-н.) sich éinlassen* (mit D);

3. разм. (з чым-н.) sich (D) etw. áufhalsen, sich (D) etw. auf den Hals láden*

рваць​^I

1. réißen* vt; ábreißen* vt (адрываць); áusreißen* vt (вырываць); (áb)pflücken vt (зрываць);

рваць кве́ткі Blúmen pflücken;

рваць на сабе́ во́пратку sich (D) die Kléider vom Léibe réißen*;

2. (на кавалкі) zerréißen* vt;

3. (стасункі і г. д.) ábbrechen* vt, bréchen* vi (з кім-н. mit D);

◊

рваць на сабе́ валасы sich (D) die Háare (áus)ráufen;

рваць зу́бы Zähne zíehen*