стасу́нкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. стасу́нкі
Р. стасу́нкаў
Д. стасу́нкам
В. стасу́нкі
Т. стасу́нкамі
М. стасу́нках

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стасу́нкі мн. Bezíehungen pl, Verhältnisse pl; Verkéhr m -(e)s; Úmgang m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Стасу́нкі. Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паднагля́дны, ‑ая, ‑ае.

У дарэвалюцыйнай Расіі — які знаходзіўся пад наглядам. / у знач. наз. паднагля́дны, ‑ага, м.; паднагля́дная, ‑ай, ж. Можа выявіцца, што паднагляднаму вядомы яго стасункі да паліцыі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

intercourse [ˈɪntəkɔ:s] n.

1. fml зно́сіны; стасу́нкі

2. : (sexual) intercourse палавы́я зно́сіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прыстасава́ць ’зрабіць прыгодным, прымасціць, прыладзіць, прымеркаваць’ (ТСБМ), прыстасова́ты ’тс’ (кам., Жыв. НС). З польск. przystosować (się) ’прыспасобіць, прымяніць’. Гл. яшчэ стасу́нкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Míssverhältnis

n -ses, -se

1) дыспрапо́рцыя, неадпаве́днасць

2) напру́жаныя стасу́нкі, рознагало́ссі, разбе́жнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

relationship [rɪˈleɪʃnʃɪp] n. (between, with)

1. узаемаадно́сіны, узаемадачыне́нні, стасу́нкі;

We have a good working relationship with the managers. У нас добрыя рабочыя адносіны з менеджарамі.

2. (любо́ўная) су́вязь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рама́н м.

1. літ. Román m -s, -e;

2. разм. (любоўныя стасункі) Verhältnis n -es, -e, Líebesgeschichte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zacieśniać

незак.

1. звужаць;

2. умацоўваць;

zacieśniać stosunki — умацоўваць адносіны (стасункі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)