стасава́ць гл. тасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стасава́ць сов., карт. стасова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стасава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. стасу́ю стасу́ем
2-я ас. стасу́еш стасу́еце
3-я ас. стасу́е стасу́юць
Прошлы час
м. стасава́ў стасава́лі
ж. стаава́ла
н. стаава́ла
Загадны лад
2-я ас. стасу́й стасу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час стасава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стасава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. стасу́ю стасу́ем
2-я ас. стасу́еш стасу́еце
3-я ас. стасу́е стасу́юць
Прошлы час
м. стасава́ў стасава́лі
ж. стасава́ла
н. стасава́ла
Загадны лад
2-я ас. стасу́й стасу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час стасу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стасава́ць ​1, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Тасуючы, перамяшаць усе карты ў калодзе.

стасава́ць ​2, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак.

Разм. Тое, што і стасавацца ​2. Голас не стасаваў усёй гэтай важнай каржакаватай постаці. Лынькоў. Да лесу неяк не стасавала гэтае гучнае слова — экскурсія. Шахавец. Каўнярок, аднак, добра стасуе да халата. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стасава́ць, стасава́цца ‘быць, знаходзіцца ў адпаведнасці з кім-небудзь, чым-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Гарэц., Др.-Падб., Яруш., Сержп. Прык., Сл. ПЗБ), стосова́цца ‘адносіцца’ (ТС). Запазычанне з польск. stosować (się) у розных значэннях, якое з с.-в.-ням. stôʒen ‘удараць; прыстаўляць; распасціраць’ і г. д., ням. stossen ‘тс’; гл. Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 119 з літ-рай. Ст.-бел. стосоватися (XVI ст.), ‘складваць у стосы; прыстасоўваць’ з ст.-польск. stosować ‘тс’, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 93. Сюды ж стасу́нкі ‘адносіны’, дыял. стасу́нак ‘згода’, якія таксама паходзяць з польскай; параўн. stosunek ‘адносіны’, гл. Карскі 2-3, 36; Брукнер, 517; Борысь, 578; ЕСУМ, 5, 425.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; незак., што.

Перамешваць (ігральныя карты).

|| зак. стасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.

|| наз. тасава́нне, -я, н. і тасо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стасова́ть сов. стасава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да стасаваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стасава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад стасаваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)