Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стасава́ць сов., карт. стасова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стасава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
стасу́ю |
стасу́ем |
| 2-я ас. |
стасу́еш |
стасу́еце |
| 3-я ас. |
стасу́е |
стасу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
стасава́ў |
стасава́лі |
| ж. |
стаава́ла |
| н. |
стаава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
стасу́й |
стасу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
стасава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стасава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
стасу́ю |
стасу́ем |
| 2-я ас. |
стасу́еш |
стасу́еце |
| 3-я ас. |
стасу́е |
стасу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
стасава́ў |
стасава́лі |
| ж. |
стасава́ла |
| н. |
стасава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
стасу́й |
стасу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
стасу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стасава́ць 1, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.
Тасуючы, перамяшаць усе карты ў калодзе.
стасава́ць 2, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак.
Разм. Тое, што і стасавацца 2. Голас не стасаваў усёй гэтай важнай каржакаватай постаці. Лынькоў. Да лесу неяк не стасавала гэтае гучнае слова — экскурсія. Шахавец. Каўнярок, аднак, добра стасуе да халата. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стасава́ць
(польск. stosować, ад ням. stossen)
прыводзіць у адпаведнасць з кім-н., чым-н., прыстасоўваць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Стасава́ць, стасава́цца ‘быць, знаходзіцца ў адпаведнасці з кім-небудзь, чым-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Гарэц., Др.-Падб., Яруш., Сержп. Прык., Сл. ПЗБ), стосова́цца ‘адносіцца’ (ТС). Запазычанне з польск. stosować (się) у розных значэннях, якое з с.-в.-ням. stôʒen ‘удараць; прыстаўляць; распасціраць’ і г. д., ням. stossen ‘тс’; гл. Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 119 з літ-рай. Ст.-бел. стосоватися (XVI ст.), ‘складваць у стосы; прыстасоўваць’ з ст.-польск. stosować ‘тс’, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 93. Сюды ж стасу́нкі ‘адносіны’, дыял. стасу́нак ‘згода’, якія таксама паходзяць з польскай; параўн. stosunek ‘адносіны’, гл. Карскі 2-3, 36; Брукнер, 517; Борысь, 578; ЕСУМ, 5, 425.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; незак., што.
Перамешваць (ігральныя карты).
|| зак. стасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.
|| наз. тасава́нне, -я, н. і тасо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стасова́ть сов. стасава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да стасаваць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)