старэ́нькі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
старэ́нькі |
старэ́нькая |
старэ́нькае |
старэ́нькія |
| Р. |
старэ́нькага |
старэ́нькай
старэ́нькае |
старэ́нькага |
старэ́нькіх |
| Д. |
старэ́нькаму |
старэ́нькай |
старэ́нькаму |
старэ́нькім |
| В. |
старэ́нькі (неадуш.)
старэ́нькага (адуш.) |
старэ́нькую |
старэ́нькае |
старэ́нькія (неадуш.)
старэ́нькіх (адуш.) |
| Т. |
старэ́нькім |
старэ́нькай
старэ́нькаю |
старэ́нькім |
старэ́нькімі |
| М. |
старэ́нькім |
старэ́нькай |
старэ́нькім |
старэ́нькіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
старэ́нькі
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
старэ́нькі |
старэ́нькія |
| Р. |
старэ́нькага |
старэ́нькіх |
| Д. |
старэ́нькаму |
старэ́нькім |
| В. |
старэ́нькага |
старэ́нькіх |
| Т. |
старэ́нькім |
старэ́нькімі |
| М. |
старэ́нькім |
старэ́нькіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
старэ́нькі разг., уменьш.-ласк.
1. прил. ста́ренький;
2. в знач. сущ. старичо́к, де́душка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
старэ́нькі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Ласк. За стары (у 1, 3 знач.); вельмі стары. Старэнькія бабкі гаротна ківалі галовамі і цяжка ўздыхалі. Колас. На шэрую прамёрзлую зямлю бязгучна і густа сыплецца першы снег. Гэта відаць праз нашы малыя, старэнькія вокны. Брыль.
2. у знач. наз. старэ́нькі, ‑ага, м.; старэ́нькая, ‑ай, ж. Стары чалавек. Забыўся старэнькі, як некалі ён Трымаўся за шнур свой упарта. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ста́ренький ласк., разг. старэ́нькі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
старичо́к уменьш.-ласк. старэ́нькі, -кага м., дзядо́к, -дка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бау́л, ‑а, м.
Падарожны куфэрак; скрынка круглаватай формы. З дняпроўскай прыстані прыкаціў у вёску старэнькі сіненькі «Масквічок», і шафёр доўга выносіў з яго розныя сумкі, баулы і тэрмасы. Ракітны.
[Іт. baule.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аблу́плены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад аблупіць.
2. у знач. прым. Без верхняга слоя, без покрыва, аблезлы. Сашка заўсёды насіў з сабою гармонік: старэнькі, аблуплены, хрыпаты. Пянкрат.
•••
Ведаць як аблупленага гл. ведаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздабрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм.
1. Стаць добрым, шчодрым, лагодным; раздобрыцца. — [Цёця Каця] раздабрэла і паабяцала рубцы на штанах правільна навесці. Даніленка.
2. Распаўнець, растаўсцець. І сама [Каця] раздабрэла на вясковых харчах, і дзеці паправіліся. Сачанка. За гэтыя месяцы .. [Цопа] раздабрэў, старэнькі халат .. аж трашчаў на ім. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
на́крыўка, ‑і, ДМ ‑рыўцы; Р мн. ‑рывак; ж.
Тое, чым накрыта зверху што‑н. Накрыўка каструлі. Накрыўка люка. □ Трошкі ўзбоч ад фабрыкі мясціўся старэнькі цвікавы завод. Яго можна было адрозніць па жалезнай з накрыўкай трубе. Сабаленка. Вогнішча абстаўлена чыгункамі, варэйкамі і кацялкамі, у якіх булькоча і, прыўзнімаючы накрыўкі, пускае пару страва. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)