старэ́нькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. старэ́нькі старэ́нькая старэ́нькае старэ́нькія
Р. старэ́нькага старэ́нькай
старэ́нькае		 старэ́нькага старэ́нькіх
Д. старэ́нькаму старэ́нькай старэ́нькаму старэ́нькім
В. старэ́нькі (неадуш.)
старэ́нькага (адуш.)		 старэ́нькую старэ́нькае старэ́нькія (неадуш.)
старэ́нькіх (адуш.)
Т. старэ́нькім старэ́нькай
старэ́нькаю		 старэ́нькім старэ́нькімі
М. старэ́нькім старэ́нькай старэ́нькім старэ́нькіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

старэ́нькі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. старэ́нькі старэ́нькія
Р. старэ́нькага старэ́нькіх
Д. старэ́нькаму старэ́нькім
В. старэ́нькага старэ́нькіх
Т. старэ́нькім старэ́нькімі
М. старэ́нькім старэ́нькіх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

старэ́нькі разг., уменьш.-ласк.

1. прил. ста́ренький;

2. в знач. сущ. старичо́к, де́душка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старэ́нькі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Ласк. За стары (у 1, 3 знач.); вельмі стары. Старэнькія бабкі гаротна ківалі галовамі і цяжка ўздыхалі. Колас. На шэрую прамёрзлую зямлю бязгучна і густа сыплецца першы снег. Гэта відаць праз нашы малыя, старэнькія вокны. Брыль.

2. у знач. наз. старэ́нькі, ‑ага, м.; старэ́нькая, ‑ай, ж. Стары чалавек. Забыўся старэнькі, як некалі ён Трымаўся за шнур свой упарта. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старэ́нькі разм

1. памянш alt;

2. у знач наз м der (kléine) Álte, Álterchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ста́ренький ласк., разг. старэ́нькі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старичо́к уменьш.-ласк. старэ́нькі, -кага м., дзядо́к, -дка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бау́л, ‑а, м.

Падарожны куфэрак; скрынка круглаватай формы. З дняпроўскай прыстані прыкаціў у вёску старэнькі сіненькі «Масквічок», і шафёр доўга выносіў з яго розныя сумкі, баулы і тэрмасы. Ракітны.

[Іт. baule.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dodder

[ˈdɑ:dər]

v.i.

дрыжэ́ць, хіста́цца (ад сла́басьці), трэ́сьціся

The old man doddered — Старэ́нькі чалаве́к тро́сься

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аблу́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аблупіць.

2. у знач. прым. Без верхняга слоя, без покрыва, аблезлы. Сашка заўсёды насіў з сабою гармонік: старэнькі, аблуплены, хрыпаты. Пянкрат.

•••

Ведаць як аблупленага гл. ведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)