сталаўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сталаўні́к сталаўнікі́
Р. сталаўніка́ сталаўніко́ў
Д. сталаўніку́ сталаўніка́м
В. сталаўніка́ сталаўніко́ў
Т. сталаўніко́м сталаўніка́мі
М. сталаўніку́ сталаўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сталаўні́к, -ка́ м., разг. (столующийся) столовни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталаўні́к, ‑а, м.

Разм. Той, хто сталуецца, харчуецца ў каго‑н. за плату. — А самі ж вы дзе жывяце? — запытаў Лабановіч. — На кватэры ў горадзе. Са мною жыве і мая маці, — адказаў Стась і дадаў: — Яна ў мяне сталаўнікоў утрымлівае. Колас. У свайго сталаўніка гаспадыня толькі спытала, адкуль ён і колькі прабудзе на возеры. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

столовни́к сталаўні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сталаўні́ца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да сталаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахле́бник уст.

1. (приживальщик) нахле́бнік, -ка м.; (дармоед) дармае́д, -да м.;

2. (столовник) сталаўні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ядок / аматар вытанчанай яды: гурман / у чужой сям'і: нахлебнік, сталаўнік / аматар вытанчанай яды: ласун

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)