Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сталаўні́к, ‑а, м.
Разм. Той, хто сталуецца, харчуецца ў каго‑н. за плату. — А самі ж вы дзе жывяце? — запытаў Лабановіч. — На кватэры ў горадзе. Са мною жыве і мая маці, — адказаў Стась і дадаў: — Яна ў мяне сталаўнікоў утрымлівае.Колас.У свайго сталаўніка гаспадыня толькі спытала, адкуль ён і колькі прабудзе на возеры.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
столовни́ксталаўні́к, -ка́м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сталаўні́ца, ‑ы, ж.
Разм.Жан.дасталаўнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stołownik
м.сталаўнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)