спіхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

Тое, што і сапхнуць.

|| незак. спі́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спі́хванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спіхну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спіхну́ спіхнё́м
2-я ас. спіхне́ш спіхняце́
3-я ас. спіхне́ спіхну́ць
Прошлы час
м. спіхну́ў спіхну́лі
ж. спіхну́ла
н. спіхну́ла
Загадны лад
2-я ас. спіхні́ спіхні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спіхну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спіхну́ць сов., см. сапхну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спіхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Тое, што і сапхнуць. Пакульгваючы, бягу да Казіміра, памагаю спіхнуць човен і саджуся на вёслы. Савіцкі. Не баяўся [Савелій], што які-небудзь спрытны інжынерык спіхне яго з месца. Шамякін. У Рыбакова паступова складаўся план — спіхнуць справу на каго-небудзь іншага, а самому заняцца чым-небудзь больш цікавым. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіхну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спіхваць — спіхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спихну́ть сов., прям., перен., разг. сапхну́ць, спіхну́ць, мног. паспіха́ць, паспі́хваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пугну́ць ’спалохаць, адагнаць; прадаць без патрэбы, змарнатравіць, збыць’ (Юрч. Сін.). Відаць, ад першапачатковага незафіксаванага дзеяслова *пудну́ць, формы аднакратнага дзеяння ад пу́дзіць (гл.), сярод значэнняў якога значэнне ’гнаць’ з’яўляецца зыходным і можа патлумачыць другасныя значэнні, параўн. разм. загнаць ’хутка прадаць, спіхнуць’; фанетычнае пераўтварэнне *podnǫti > *pognǫti ў далейшым паслужыла базай для ўтварэння рус. пугать ’палохаць’ (Сабалеўскі, РФВ, 62, 234) і “інтэнсіва” пугану́ць ’настрашыць, пагнаць’ (Растарг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

столкну́ть сов.

1. саштурхну́ць; (спихнуть) сапхну́ць, спіхну́ць, мног. паспіха́ць, паспі́хваць;

столкну́ть ло́дку в во́ду сапхну́ць ло́дку ў ваду́;

столкну́ть кого́-л. со сту́ла сапхну́ць каго́-не́будзь з крэ́сла;

2. (заставить удариться с кем, чем) сту́кнуць;

столкну́ть лба́ми сту́кнуць ілба́мі;

3. (свести с чем-л.) сутыкну́ць;

служе́бные отноше́ния опять столкну́ли нас службо́выя адно́сіны зноў сутыкну́лі нас;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)