спатыка́ч

‘настойка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. спатыка́ч
Р. спатыкачу́
Д. спатыкачу́
В. спатыка́ч
Т. спатыкачо́м
М. спатыкачы́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спатыка́ч, -а́, м.

Гарэлка або спірт, настоеныя на мускатным арэху і прыправах.

Чарачка спатыкача.

|| прым. спатыка́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спатыка́ч, ‑а, м.

Гарэлка або спірт, настоеныя на мускатным арэху і прыправах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спотыка́ч (род настойки) спатыка́ч, -чу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)